Het fijne aan een zondag (met zo min mogelijk regen) is dat je deze dag ook kan gebruiken om leuke dingen te doen. Een activiteit waarin bijvoorbeeld geen werk of dagelijkse problemen naar voren komen. Een vriendin van mij gaf Vayla en mij vandaag onze tweede speurles en een andere vriendin was mee om het spoortje te lopen voor Vayla. Ik vind het belangrijk dat Vayla niet alleen mijn steun is, maar ook haar eigen uitlaatklep heeft, een moment van ontspanning en uitdaging. Het voelt goed om haar iets terug te geven wat helemaal voor haar is.
Ondanks dat dit pas de tweede keer was dat Vayla en ik het speuren probeerden, wist ze vrijwel direct wat de bedoeling was. Met een steenvaste focus, gezond enthousiasme en vol plezier begonnen we het eerste spoortje. Het is ontzettend mooi om haar natuurlijke instinct aan het werk te zien. Soms denk ik dat zij veel beter weet wat ze aan het doen is dan ik. Ik loop er maar wat achteraan met de zorg dat de lijn haar niet belemmert en de hoop dat ik niet languit ga. Wat overigens toch wel gebeurd is, maar in my defence – natte takken zijn glad.
Ze is nog in het leerproces van het spoortje volgen, maar ook ik ben aan het leren hoe ik het zo goed mogelijk met haar doe. Omdat we samen bezig zijn, heb ik ook een moment van rust. Rust van alle prikkels. Rust van mezelf. Rust van Patricia. In zekere zin kun je dan wel stellen dat het niet alleen voor Vayla een moment van ontspanning is.
Ja! Je las het goed: Patricia was stil. Geen commentaar, geen twijfels, geen gedachtes die zij als een spambot in mijn brein propt. Alleen maar stilte, alleen maar Vayla, twee vriendinnen en ik die dit samen doen. Het voelde vreemd, bijna nieuw kun je wel zeggen, om in mijn hoofd geen Patricia-chaos te horen.
Terwijl we in het (natte) bos liepen, rook ik ook de geur van de natgeregende dennenbomen. Hoorde ik het kraken van de bomen in de wind. Het geluid van de vogels die weer tevoorschijn komen na de regenval. Dat is wat ik zo fijn vind in het bos: geen menselijke geluiden, maar geluid dat wel behoort tot rust.
Het is fijn om dit met twee goede vriendinnen te doen. Personen die begrijpen hoe bijzonder Vayla is voor mij, en die met geduld en warmte dit samen oefenen. Het voelde veilig, dat is fijn om dit te kunnen voelen.
Reactie plaatsen
Reacties